'Het is altijd een mooi compliment als mensen vragen welke architecten ons interieur hebben verzorgd. Want dat hebben we zelf gefixt’, zegt Björn. Ook achter het concept zit er geen groot team van strategen of marketeers. Robin: ‘Van lekker eten houden. Een beetje reizen. Kijken naar wat draait en nog niet bestond bij ons. Veel meer moet je er niet achter zoeken.’ De Burgerij is in elk opzicht het werk van gewezen sportjournalist Robin Janssens en voormalig profvoetballer Björn Meeuwsse. Robin ging vroeger vaak lunchen of wat tokkelen op zijn laptop in Sil’Eau, de ontbijt- en lunchzaak van Björn. Hij hield er van de gedempte chaos. Het type man dat zich makkelijk(er)

concentreert wanneer hij omringd is door mensen die wat ruisen op de achtergrond. Björn was op dat moment al lang geen voetballer meer. Blessures noopten hem ermee te stoppen, en dankzij vrienden ontdekte hij een nieuwe passie: de horeca. Robin: ‘We leerden elkaar kennen en tussen pot en pint groeide het idee om samen een zomerbar open te doen. Een verhaal dat vier tot zes maanden vollen bak moest draaien, en erna zouden we weer gewoon terugkeren naar de gewone orde onzer dagen.’ Een eerste prachtlocatie sprong af, dus grepen de twee naar een back-up, een pand in Berchem. 'Het is allemaal de magie van de firma Spic & Span. Zo heet ons bedrijf. Robin is Spic, ik ben Span.’

Een burger eet je met je handen. Je krijgt in de Burgerij mes en vork, maar gebruik je die niet, geen enkel probleem. ‘Zolang het je maar smaakt, dat is het enige wat telt.’ Zo gaat dat met burgers: iedereen doet zijn goesting. Dat geldt voor zowel het maken als het proeven. Smaken en kleuren: gelukkig valt er niet over te twisten. En dus is de zoektocht naar dé perfecte burger enerzijds natuurlijk hoogst interessant en boeiend, anderzijds is die queeste net zo frustrerend als onzinnig. Nagenoeg iedereen vindt een andere burger het lekkerst. En dus is het streven naar perfectie voor ieders smaak en goeddunken vrijwel nutteloos. Wat wil de Burgerij dan wél zijn? ‘Een plek, hoe dan ook, waar iedereen zich welkom voelt. Maar ook en vooral natuurlijk: een plek waar iedereen geniet van een (h)eerlijke burger.’

Fastronomie, dat is het. Daar zit de Burgerij middenin. Het moet snel gaan, want niemand die een burger bestelt, verwacht drie kwartier te moeten wachten. Dat is wat ketens als Quick en McDonalds ons leerden: food te linken aan fast. En dus moe(s)t de Burgerij zijn klanten enigszins heropvoeden, want ook hier serveren ze ‘maar’ een burger. Een heel lekkere burger, dat wel. ‘Als er iets is waar we vrij zeker van zijn, dan is het dat geen enkel ander burgerresto ons vlees overtreft. Kwaliteitsfreaks zijn we, en dus vormen goede en eerlijke producten de basis.’ Alleen het beste is goed genoeg – en altijd vers. Dat moet ook als je met gastronomie of gourmet geassocieerd wil worden.

‘Ons vlees overtreft niemand. Ze mogen van ver komen proeven, geen enkel burgerrestaurant doet ons dit na.’ Als er één ding is waar Robin erg zeker van is, dan wel van het vlees. Het is dan ook zo vers als maar kan. ‘Het wordt versneden, uitgebeend, gemalen, afgewogen, gedraaid en nog dezelfde dag gebakken. Dát is onze kracht. Dat is waarin we ons onderscheiden.’ De basis is hoe dan ook goed vlees.

Om chef Johan Segers van sterrenzaak ’t Fornuis te citeren: ‘Lekker rundsvlees komt van gelukkige koeien.’ Dat betekent koeien die opgroeien in een grasgroene omgeving. Koeien die in alle rust kunnen en mogen grazen. Gezonde, sterke koeien die langzaam op gewicht komen en waarbij de hele voortplanting op een natuurlijke manier gebeurt, van bevruchting tot bevalling.

Een gewone pistolet kan. Aan een burgerkraam op de kermis zouden we het zelfs niet anders willen. En Óf dat kan smaken. Maar in een burgerrestaurant of in de keuken thuis leggen we de lat graag net iets hoger. Het broodje hoort er altijd bij, dus als dat extra goed smaakt, is het burgerfeest helemaal compleet. Comfort food in het kwadraat. Er is maanden gepraat, getest, gebakken en geproefd. Veel wikken en wegen. Het draait per slot om de burger, dus de smaak van het broodje mag niet

overheersen. Durumtarwe, eigeel, gist, sesamzaad. Een beetje meer dit, iets minder dat. Een moeilijk proces omdat er veel paramaters meespelen. En we mochten niet alleen naar het broodje op zich kijken. Een goed product als onderdeel van een groter geheel: dat zochten we. Het ideale broodje als schakel in de ketting bun-burger-topping-saus. Toon De Klerck maakte uiteindelijk een broodje waar we ons helemaal in kunnen vinden.